Sigwa

Patda ang bahaghari pagkatapos ng ulan

at ang alon ng dagat ng Guisguis ay waring walang katapusang

kalinga ng aking mga magulang. Ang kanilang pag-ibig

ay ganoon na lamang: tila orisonte sa pagitan ng dagat at langit.

Umalis ako ng Sariaya, Quezon, ngunit hindi ko sinalo

ang bendisyon. Naghintay sila upang maging Fransiskano ako

ngunit nawaglit ang pangako ko sa kanila. Hindi natupad

gaya ng pangako ko sa altar ng panginoon at simbahan.

Pagluha sa harap nila ang sambit ko ng Patawad

At pagyakap nila ang gawa sa salitang Mahal kita.

Katulad ng dati, pagsuot ko ng habito at paghawak sa krus

ng Our lady of the Angels Seminary, tinanggap nila ako

nang may ngiti sa labi. Ngunit, iba ang pananggalang sa kabuuan

ng balat ng panganay nilang anak: tatu ng mga talinghaga

ng mantsa sa teologia para sa Nanay ko, sa Tatay ko, sa Kanya...

Sana, tanggap nila ang sigwa sa dagat, bago ang bahaghari.

Kabilang sa Kalipunan ng Tula na 

Ang Habito at Iba Pang Tula sa Talinghaga ng Mantsa ng Teologia